al drie stempels in me paspoort

Sinds het laatste reisverslag heb ik weer een hoop avonturen beleefd. Een lang verhaal dus.

Mijn eerste stop na Airlie Beach was Townsville. Na een moeizame start met liften nam een ouder echtpaar me mee naar de "snelweg". De snelweg in Australië is een 'een'baans weg die je zonder gevaar op slippers over kan steken omdat er bijna niemand overheen rijdt. Op die snelweg had ik geluk want nog voor m'n eerste lift weg reed, keerde verderop een auto op de snelweg om me een 4 uur durende lift naar Townswille te geven. Het betrof een volledig volgepakte auto met een leuk gezin en een tokkie dochter waar ik gedurende 4 uur tegenaan moest praten en moest zeggen hoe mooi haar 4 centimeter opgeplakte nepnagels waren.

Eenmaal in Townsville werd ik netjes bij een hostel afgezet en kon ik de volgende dag naar Magnetic island. Magnetic island heet overigens zo omdat de blanke ontdekker van Australie Captain Cook, spreek uit Kapitein Koek, in 1770 een vreemde uitslag op zijn kompas bij het passeren van het eiland. Nu 245 jaar later zijn wetenschappers er nog steeds niet achter wat de oorzaak van die vreemde uitslag was. Er is namelijk niets magnetisch op het eiland te vinden. Mooi is het wel. Met een op de veerboot ontmoette film regisseur hebben we samen over het eiland gebanjerd en de veelal verlaten stranden bezocht. Een prachtige plek waar ik graag nog eens zou willen kamperen.

Omdat mijn duikcursus in Cairns al vrij vlot begon heb ik mezelf voor het laatste stukje van de reis op een busticket getrakteerd.
De duikcursus betrof twee dagen oefenen in een klaslokaal en zwembad. Dan 3 dagen verblijven op een boot op het Great Barrier Reef waar ik de laatste oefeningen moest doen.
Het oefenen zelf was een beetje saai. Veel oefeningen gingen er om dat je je watervrij voelde en niet snel in paniek zou raken. Nu heb ik tien jaar aan waterpolo gedaan en ben ik ook niet gek snel in paniek. Mijn 5 klasgenootjes waren dat wel en dat betekende dat ik veel moest wachten.

Eenmaal op het Great Barrier Reef kwam het helemaal goed. Tijdens de oefenduiken is wachten niet meer zo erg als je op de bodem van de zee naast een muur van koraal en duizenden vissen je ogen de kost kan geven.
Toen ik mijn PADI open water certificaat eenmaal binnen had werd alles nog beter. Het is heerlijk om vrij tussen de prachtige koralen en kleurige vissen te zweven.
In de avond heb ik een nachtduik gedaan. Met een zaklantaarntje duik je tussen de haaien, die 's nachts actief zijn, het water in. Het rif oogt op het eerste ogenblik stil en verlaten. Zodra je met de zaklantaarn langs het rif zwemt weet je waarom. Enorme zwarte vissen gebruiken het licht van de zaklantaarn om extra goed te kunnen jagen en zwemmen dus de hele tijd met je mee. 3 meter lange haaien zwemmen boven aan het wateropppervlak en een grote zeeschildpad is ons gepasseerd.
Helaas gingen de 3 dagen op de boot snel voorbij en kwam ik weer ik Cairns terecht. Een partycity waar niet heel veel meer te doen is. Hier zit ik een beetje vast tot ik een vlucht naar mijn volgende bestemming kan krijgen.

Mijn volgende bestemming was darwin. Vanaf daar kan ik gemakkelijk een vlucht krijgen naar singapore en kuala lumpur. Australie heb ik namelijk wel weer gezien. In kuala lumpur kan ik een visa voor india aanvragen. Een land waar ik erg graag naar toe zou gaan.

Na een erg kort verblijf in darwin, zo'n 18 uur, ben ik verder gevlogen naar singapore. Op het vliegveld nog razende spijt gehad dat ik een onbewuste 15 seconden toen ik in groep 8 zat niet had opgelet. Singapore is dus een land en niet zo maar een stad. Ik dacht stellig dat het bij indonesie of maleisie hoorde. Maar nu moest ik vlak voor mijn vlucht weg ging in een razend tempo opzoeken of ik een visa nodig had, wat ik moest doen hebben om het land in te komen enz enz. Nu was het ook nog zo dat de overheidssite van singapore de bewuste zondagnacht in onderhoud was en niet toegankelijk.

Na wat stres en spaanse benauwdheid stapte ik met de helft van de visaeisen en een stapel singaporeense dollars(als je niet aan eisen voldeed moest je aantonen dat je genoeg geld had ) het vliegtuig in. In singapore kon ik natuurlijk zo doorlopen en kreeg ik hopla een stempel voor 30 dagen singapore in me paspoort.

Singapore
Ik heb nog nooit een stad gezien die zo groot, georganiseerd en gereguleerd is. Overal staan borden om wetten nogmaals duidelijk te maken en welke boetes je riskeerd met het overtreden daarvan. Naar verhalen hoorde ik dat er veel agenten in burger rond lopen om daar ook controle op te houden.
De stad blijf er wel netjes, schoon en veilig van.
De eerste dag heb ik rond gewandeld en in de avond met een groepje Noren waterpijp gerookt.
De tweede avond ben ik alleen op pad geweest. In de avond in little india (een wijk) bij indische snackbar gaan eten.
Daar knoopte ik een soort van gesprek aan met een indier die hier kwam om te werken. Nadat ik hem een paar engelse woorden had geleerd werd de beste man zo enthousiast dat hij zijn vrouw en kind in india opbelde om het te vertellen (denk ik). Ook kreeg ik zijn vrouw een zoontje even aan de lijn. De indier schrok zich wel rot toen ik tegen zijn vrouw zei: "you're husband is an awesome guy, i'm just chilling here having a beer" totaal vergeten dat indiers geen bier drinken en dat zijn vrouw dat absoluut niet mocht weten. Gelukkig sprak ze alleen hindoe en snapte ze waarschijnlijk niets van wat ik zei. (Ik snapte in ieder sgeval niets van haar)
Toen ik later in de avond in de snackbar naar de wc ging heb ik nog een
Prachtig staaltje indische hygiëne en handigheid mogen aanschouwen. Als de wc namelijk toch al een gat in de grond is waar al het water in weg loopt, waarom doe je daar dan niet ook gewoon de afwas. Dus ik de wc in, afwasser er uit, behoefte gedaan, ik de wc uit en de afwasser er weer in. Het eten was heerlijk maar ik heb een klein vermoeden dat morgen de diarree gaat toeslaan.

Kuala lumpur
De volgende dag ben ik met de trein naar kuala lumpur gegaan. De 8 uur durende rit ging door de bananen en palmolieplantages van maleisie. Dat zag er allemaal al veel belovend uit.
Toen ik in kuala lumpur aan kwam en de verdwaalpartij op zoek naar een hostel had doorstaan kwam ik net op tijd aan voor het indische eten was verwerkt.
Kuala lumpur is een hele andere stad dan singapore. Het eerste dat opvalt is dat alles hier spotgoedkoop is. 2,50 euro voor een groot menu bij de macdonalds bijvoorbeeld. De verkeersregels hier zijn anders dan in andere landen. Ze hebben hier namelijk geen regels. Oversteken is goed kijken en op tijd rennen.
Helaas is het regelen van een visa voor India niet gelukt. Na zeker 1000 km omreisen voor het indian visa center stond ik binnen 5 minuten weer buiten met het antwoord: nee. Die kan ik alleen in nederland of met een werkvisum aanvragen.
Nu is het absoluut niet erg om vast te zitten in maleisie. Vandaag heb ik de batu caves en tempel bezocht waar een gigantische gouden gestaltes je welkom heet. Morgen vertrek ik naar de cameron hoogvlakte om weer frisse lucht te ademen en de theeplantages te bezoeken.